Rzadko kiedy błędy wynikają z braku wiedzy, o wiele częściej są
efektem zaniedbań zasad montażu. Łatwo też je zauważyć bez doświadczenia, bo są
po prostu oczywiste. By wykonać poprawnie montaż stolarki okiennej krok po
kroku, opisujemy dla Was te błędy i radzimy, jak ich uniknąć.



Niewłaściwe oczyszczenie ościeża

Nieprawidłowe przygotowanie ościeża, a nawet pominięcie etapu oczyszczenia, to częsty błąd. Nierówności, fragmenty gruzu, pozostałości po usunięciu starych okien czy pył na powierzchni zmniejszają drastycznie przyczepność pianki uszczelniającej, a to prowadzi do nieszczelności na złączeniu muru i ramy okna. By tego uniknąć, przed montażem ościeże należy dokładnie oczyścić i wyrównać. Ubytki należy uzupełnić zaprawą (duże) lub pianką montażową (mniejsze)

Aplikacja pianki montażowej powinna odbyć się na zwilżonej lekko wodą powierzchni, by
zyskała większą przyczepność. Najlepiej robić to w cieplejszym okresie, by
temperatura była dodatnia.

Źle dopasowane okna i ościeże

Jeśli okno nie
zostanie odpowiednio dopasowane do ościeża, jego rama może się odkształcić z
czasem. To wynik naprężeń spowodowanych ciągłymi zmianami temperatur. Zbyt mała
szczelina uniemożliwi aplikację pianki montażowej w odpowiedniej ilości, a
konsekwencją tego będą nieszczelności. W przypadku zbyt dużego ościeża w
stosunku do okna, także wypełnia się luki pianką, ale wtedy jest jej zbyt dużo.
Podczas rozprężania o dużej sile pianka może wypchnąć ramę okna lub ją
uszkodzić.

By montaż
przebiegł pomyślnie, muszą zostać zachowane poprawne proporcje, liczone w licu
muru nieotynkowanego:

  • okno musi być węższe o 2-3 cm od ościeża,
  • okno musi być niższe o 4,5-5,5 cm od ościeża (wyższe wartości
    dotyczą okien z PCV i aluminiowych, a niższe okien drewnianych).

Zbyt szeroką szczelinę można
zmniejszyć przez wypełnienie jej cegłami lub bloczkami wykonanymi z betonu
komórkowego. Do pomiarów niezbędne są poziomnica i taśma miernicza. Pomiarów
dokonuje się przy krawędzi wewnętrznej i zewnętrznej, uwzględniając każdy bok
mierzony w kilku miejscach. Oprócz tego należy zmierzyć przekątne otworu, a
potem porównać ich długości i sprawdzić, czy są to kąty proste.

Brak listew progowych

Montażyści
nadal montują okna w podłodze, ościeżu i progu, co jest dużym błędem. Po
osadzeniu stolarki pozostaje szczelina, przez którą woda przedostaje się do
pomieszczenia i zawilgaca parapet, podłogę oraz mur. Pominięcie listew
progowych uniemożliwia dalsze obróbki blacharskie i montaż parapetu.

Błędne mocowanie stolarki
okiennej

Niewłaściwe
osadzenie i zamontowanie okna może być skutkiem kilku błędów:

  • błędnego rozstawienia dybli lub kotew mocujących ościeżnicę w
    otworze okiennym (okno nie będzie stabilne, przez co poziome ramiaki ościeżnicy
    zdeformują się, a styki okna z murem rozszczelnią),
  • nieodpowiedniej liczby łączników (zbyt duża liczba zbyt mocno
    usztywni łączenie, przez co konstrukcja nie będzie funkcjonowała poprawnie),
  • całkowitego ich pominięcia.

Wielu
montażystów korzysta wyłącznie z pianki montażowej, jednak nie może ona służyć
do osadzania w otworze okiennym. Jej zadaniem jest uszczelnienie styku wzdłuż
obwodu ościeża.

By osadzenie stolarki okiennej było
prawidłowe, muszą zostać zastosowane wspomniane łączniki w rozstawie:

  • maks. 70 cm – dla okien plastikowych,
  • maks. 80 cm – dla okien drewnianych,

gdzie
odległość kotew bądź dybli od osi słupka i naroży powinna wynosić:

  • ok. 15 cm dla okien o wymiarach najpopularniejszych, czyli
    1490-1690 mm,
  • ok. 25 cm dla okien w kolorowych plastikowych.

Są
to dane ogólnie przyjęte i stosowane, jednak przed dopasowaniem się do nich
należy zapoznać się z zaleceniami zawartymi w instrukcji montażu wybranych
okien lub dokumentacji montażowej.

Wady w uszczelnieniu

Stosowanie pianki montażowej na
nieoczyszczoną powierzchnię i bez zastosowania łączników to nie jedyne błędy
dotyczące owej pianki. Kolejnym jest wtryśnięcie w szczelinę jej
nieodpowiedniej ilości. Przy zbyt małej dawce tworzy się nieuszczelniona pustka
– mostki cieplne, a przy zbyt dużej ilości pianka może rozsadzić szczelinę i
zdeformować profil okienny. By błędów uniknąć, pomiędzy stojakami ościeżnicy
muszą znaleźć się rozpory. Dzięki temu unikniemy deformacji. Innym sposobem
jest skorzystanie z pianki o niższej rozprężności, ponieważ zmniejsza ona
niebezpieczeństwo wypaczania ościeżnicy.

Innym błędem jest pośpiech przy
obróbce pianki montażowej. Rozpoczęcie prac zanim całkowicie wyschnie,
zmniejsza objętość warstwy izolacyjnej i tym samym pogarsza skuteczność
uszczelnienia. Pianka musi schnąć tak długo, jak określa to jej producent i
dopiero po jej wyschnięciu ścina się jej nadmiar w płaszczyźnie otworu
okiennego przy użyciu noża.

Do wadliwego uszczelnienia prowadzi
także nieprawidłowa kolejność etapów pracy, np. ułożenie tynku po nałożeniu
ostatniej warstwy wewnętrznej izolacji.