Konstrukcje dzielone są nie od dziś na mniejsze elementy, tzn. osobne ościeżnice. Spowodowane to jest trzema względami:
- kwestiami transportowo-montażowymi,
- wpływem czynników atmosferycznych,
- czynnikiem wytrzymałościowym.
Podział wykonywany jest indywidualnie i należy uwzględnić przy nim warunki panujące na miejscu budowy oraz środki transportu, jakie może zaoferować wybrany zakład produkcyjny.
Czynniki atmosferyczne
Bardzo ważne przy budowie długich i nieprzerywanych powierzchni szklanych jest nasłonecznienie. Co prawda, konstrukcje takiego typu nie wymagają zastosowania dodatkowych elementów o wyższej wytrzymałości, ale podzielenie ich jest konieczne ze względu na ryzyko deformacji. Kształtowniki z PVC reagują na zmiany temperatur i ulegają rozszerzeniu – 1 m profilu wykonanego z PVC przy różnicy temperatur 10°C zmienia długość o 0,7 mm. Projektując budynki o tak skonstruowanych przeszkleniach należy stosować specjalne szczeliny, które kompensują zmiany długości kształtowników. Takie połączenia muszą zapewnić swobodny ruch narożników w ościeżnicach. Dodatkowo o wiele łatwiej zrealizować transport i montaż tak dużej konstrukcji, gdy jest podzielona nawet na kilkadziesiąt mniejszych elementów.
Przy tak dużych wymiarach konstrukcji należy zastosować łączniki. W przestrzeni między ościeżnicą a łącznikiem umieszczane są podkładki dystansowe. Zazwyczaj wykorzystuje się do tego podkładki do szklenia grube na 3 mm. Rozmieszczenie podkładek dystansowych powinno wyglądać następująco – 20 cm od górnego i dolnego narożnika ościeżnicy oraz na pionowych elementach z zachowaniem odstępów nie większych niż 70 cm. Podkładki dystansowe należy skręcić ze sobą i przymocować do ościeżnicy w odpowiedni sposób, by zapewnić im swobodny ruch w zakresie poszczególnych ram przy zmianach temperatur.
Łączniki statyczne
Zdarzają się konstrukcje, w których należy zastosować dodatkowe elementy pośrednie o wyższej wytrzymałości, tzw. łączniki statyczne. O konieczności ich użycia decydują obliczenia statyczne, w których uwzględnia się obciążenia konstrukcji siłami parcia i ssania wiatru. Aby łączniki statyczne prawidłowo pełniły swoje funkcje, muszą być przymocowane do budynku niezależnie od ram, które łączą. Najważniejsza tu jest zasada – okno mocuje się do łącznika statycznego, nigdy odwrotnie.
Odpowiednie łączniki statyczne dobiera się na podstawie obliczeń statycznych. Określają minimalną wartość momentu bezwładności przekroju dla rozpatrywanego połączenia. Wartość łącznika statycznego nie może być mniejsza od wymaganej w obliczeniach.
Na rynku dostępnych jest wiele rodzajów łączników statycznych, dopasowanych do systemów okiennych z PVC. Tak szeroki wybór umożliwia dobór najlepszego rozwiązania. Istnieją także konstrukcje, które przy realizacji wymagają zastosowania łączników statycznych – nie trzeba potwierdzać tego obliczeniami. Należą do nich drzwi wejściowe każdego rodzaju łączone z naświetlami górnymi i bocznymi oraz konstrukcje okienne wyposażone w rolety nadstawne.
Drzwi wejściowe obciążone są wiatrem oraz drganiami konstrukcji związanymi z intensywną eksploatacją. Natomiast w szerokich konstrukcjach trudno zapewnić właściwą stabilność całej konstrukcji, jeśli mocowanie górnego poziomu następuje przez skrzynkę roletową. Rozwiązaniem problemu jest podział zaprojektowany z łącznikiem statycznym, niezależnie zamocowanym. Odpowiednio dobrane na etapie konstruowania łączniki pozwolą uniknąć wielu problemów związanych ze stabilnością przestrzeni szklanych oraz deformacją ram i profili.
