Montaż okna

Montaż stolarki okiennej może być typowy (przykręcenie okien czy drzwi do ściany specjalnymi łącznikami i uszczelnienie całości pianą poliuretanową) lub poprawny, czyli o wiele bardziej skomplikowany niż ten typowy. Poniższe rozwiązania, przeznaczone dla budynków pasywnych i energooszczędnych, sprawdzą się do prawidłowego zamontowaniu drzwi i okien. Będzie m.in. o ciepłych parapetach, konsolach montażowych, foliach uszczelniających i membranach EPDM.

Jak dostosować montaż okien?

Wybór montażu uzależniony jest od rodzaju wybranych okien i drzwi (drewno, plastik, aluminium), konstrukcji muru oraz materiałów, z jakich go wykonano. Najważniejsze jest prawidłowe usytuowanie elementu ścianie. Dzięki temu poprawia się termoizolacja strefy wokół okien czy drzwi, która jest jednym z najbardziej wymagających miejsc łączenia. Niepoprawny montaż okien czy drzwi to przerwanie ciągłości ściany, które pogarsza parametry cieplne przegrody. Każda nieszczelność powoduje ucieczkę ciepła, dlatego tak istotne jest, by prawidłowo ustawić element w otworze i zadbać o odpowiednią izolację całego połączenia na linii okno-mur.

Ściany jednowarstwowe wymagają wstawiania okien czy drzwi w połowie grubości muru, a w ścianach dwu- i trzywarstwowych montaż odbywa się w warstwie ocieplenia – dla zminimalizowania ryzyka powstawania mostków termicznych. W budownictwie innym niż pasywne, w przypadku ścian dwuwarstwowych, istnieje możliwość montażu okien i drzwi na krawędzi muru.

Elementy mocujące i łączniki w tradycyjnym montażu

Stalowe kotwy, śruby i dyble to elementy mocujące, których używa się do przykręcenia okien oraz drzwi do ściany. Wybór zależny jest od rodzaju muru, jego wytrzymałości, przenoszonej siły oraz ruchu, jaki występuje w szczelinie między ścianą i stolarką. Ich rozmieszczenie powinno być zgodnie z zaleceniami od producenta. Co ważne, zadaniem zamocowania mechanicznego jest przeniesienie działających na okno sił na konstrukcję budynku. Te siły to:

  • ciężar okna,
  • parcie i ssanie wiatru,
  • siła operacyjna, występująca w czasie użytkowania stolarki.

Poza mocowaniem należy dobrać elementy łączne, czyli łączniki oraz dobrze zaplanować pracę, uwzględniając strefy bezpieczne w miejscu montażu danego elementu. Całkiem inne elementy trzeba użyć w przypadku elementów wykonanych z betonu zbrojnego, czy cegieł komorowych wykonanych z delikatnej ceramiki. By uniknąć zniszczeń stolarki i późniejszych problemów z gwarancją producenta, nie należy zmieniać sposobu mocowania.

Najpopularniejsze sposoby mechanicznego mocowania stolarki otworowej

Kotwy przykręca się do muru i ościeżnicy. To stalowe płaskowniki, które zapewniają stabilne, a zarazem sprężyste zamocowanie ramy bez niewielkich odkształceń powstających na skutek ruchów konstrukcji. Ich zastosowanie umożliwia bezpieczny montaż stolarki otworowej na krawędzi muru przez odsunięcie punktu zamocowania w głąb ościeża. Zalecenia ITB w kwestii kotew regulują ich grubość – min. 1,5 milimetra. Ważne też jest odpowiednie zabezpieczenie materiału.

Za pomocą śrub i dybli przykręca się bezpośrednio do muru ościeżnicę. To zamocowania, które charakteryzuje wyższa sztywność. Sprawdzają się przy montażu ciężkich, dużych drzwi i okien, które nie są narażone na duże obciążenia ze względu na częste otwieranie. Na dyble zazwyczaj montuje się także listwy progowe, które należy stabilnie przymocować do podłoża. Nie sprawdzą się w montażu blisko krawędzi muru, dlatego w takich przypadkach lepiej zastosować śrubę ramową pozbawioną części rozporowej. Przed osadzeniem ościeżnicy w murze można w niej wykonać otwory pod dyble i śruby, ale należy pamiętać, że dyble i śruby mocuje się dopiero gdy rama jest wstawiona w otwór.

Izolacja pianką poliuretanową

Kiedy okna ją już zamontowane w przestrzeni między ościeżnicą i murem, nadchodzi czas izolacji. Najczęściej wykorzystuje się do tego piankę poliuretanową, jednak należy pamiętać, że jest wyłącznie elementem termoizolacji. Samodzielnie nie sprawdzi się przy montażu stolarki otworowej, dlatego lepiej zastosować piankę o dużej możliwości absorpcji ruchów budynku, a dodatkowo trzeba ją odpowiednio zabezpieczyć przed warunkami pogodowymi i wnikaniem wilgoci z wewnątrz oraz zewnątrz. Wytyczne ITB określają wyraźnie, że wykonanie montażu wyłącznie przy użyciu piany poliuretanowej jest błędne, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej szczelności połączenia.